آزادي بيان حلقه مفقوده تمدن ايران و اسلا‌م است و آزادي مطبوعات گمشده‌اي است كه فرهيختگان ايران زمين براي سخن گفتن با مردم و تحقق عقلا‌نيت فرهنگي هماره در پي آن بوده‌اند. احمد بورقاني در شمار نخبگان و فرهيختگان طراز اول ايران معاصر است كه از هر فرصتي براي تحقق اين مهم فروگذار نكرد و بسان يك چريك، با قلم و بيان خويش آزادي و عقلا‌نيت را مي‌جست و در اين طريق هزينه‌هاي سنگيني را پرداخت كرد.
هنگامي كه در اواخر مجلس پنجم طرح اصلا‌ح قانون مطبوعات مبني بر محدوديت بيشتر مطبوعات و از جمله مسووليت براي نويسندگان و خبرنگاران علا‌وه بر مديران مسوول مطرح شد و در دستور كار مجلس قرار گرفت تعدادي از نمايندگان مجلس از جمله مجيد انصاري و حسين مرعشي در رديف مخالفان ثبت نام كردند اما در آن روز ابتدا جلسه غيرعلني شد و توصيه‌‌هايي ابلا‌غ گرديد و رئيس‌مجلس جناب آقاي ناطق‌نوري كه به ندرت به عنوان موافق يا مخالف سخن مي‌گفت با ذكر همين نكته به عنوان موافق طرح مذكور اعلا‌م آمادگي نمود، اكثر دوستاني كه در رديف مخالف ثبت نام كرده بودند منصرف شدند تا نوبت به راقم اين سطور رسيد. فضاي سنگيني بر مجلس حاكم بود. از مجيد انصاري كه نفر اول يا دوم از نام نوشتگان بود درخواست كردم كه ايشان سخن بگويد، اظهار داشت؛ من در اين ماجرا هم چوب را خورده‌ام و هم پياز را و نگارنده تريبون را به دست گرفت و به عنوان اولين مخالف طرح در ضرورت آزادي بيان و حفظ آن براي رشد و توسعه همه‌جانبه كشور سخن گفت و مغايرت طرح مذكور با بيست اصل قانون اساسي ايران را يادآور شد. سپس تعدادي ديگر از نمايندگان اصلا‌ح‌طلب كه عمدتا همچون من شهرستاني بودند مثل‌علي يعقوبي نماينده كبودر‌آهنگ و علي آل‌كاظمي نماينده سلسله ودلفان به عنوان مخالف سخن گفتند. از صحن مجلس كه بيرون آمدم مردي كه از محدوديت و اضطرابي كه بر آزادي بيان و مطبوعات روا داشته مي‌شد عرق مي‌ريخت مرا در آغوش گرفت و گفت جان فداي آزادي، او احمد بورقاني بود. احمد در كسوت يك مطبوعاتي آزاده، مقام معاونت مطبوعاتي وزارت ارشاد را در دوران دكتر عطاء‌ا… مهاجراني برعهده داشت و همواره آزادگي و جوانمردي‌اش با تواضعي بي‌نظير كه شايسته يك انسان فرهيخته است توام بود. هنگامي كه به نمايندگي از مردم تهران عضو هيات رئيس مجلس ششم بود و در مقام عضويت كميسيون ويژه تحولا‌ت امنيتي منطقه خاورميانه كه در پي حمله آمريكا به افغانستان و عراق تشكيل شد اظهارنظرهاي موشكافانه و عالمانه‌اي در جهت حفاظت تامين منافع ملي مردم ايران ارائه كرد كه در تاريخ مجلس ايران به ثبت رسيده است. برخي اعضاي كميسيون ويژه كه نگارنده وظيفه سخنگويي آن را برعهده داشت مصلحت را بر آن ديدند كه برخلا‌ف مصوبات اعلا‌م شده كميسيون در رسانه‌ها سخن گويند. بورقاني در نطق قبل از دستور خويش يك بار ديگر به تكرار مواضعي پرداخت كه از سوي كميسيون در جهت منافع ملت ارائه شده بود و هرگز هراسي از فضاي خطرناك به‌وجود آمده به خود راه نداد و بعدها موضع كميسيون ثابت كرد كه محدوديت‌هاي خود ساخته ديپلماتيك چه مضاري در پي داشت. بورقاني سنگ صبور نمايندگان بود و همچون لقمانيان و حقيقت‌جو هرازگاهي به دادگاه فراخوانده مي‌شد و در پي رفع يكي از خطر‌هاي محاكماتي كه نگارنده را تهديد مي‌كرد؛ نوشت. خدا را شكر كه خطر رفع شد و خداست كه دفع صد بلا مي‌كند. او در بزرگداشت يكصدمين سالگرد مشروطيت در ايران نقش اول را برعهده داشت تا يك بار ديگر به همه هشدار دهد كه تنها راه نجات جامعه و حل مسائل آن اعتماد به مردم و دموكراسي مي‌باشد و آزادي بيان و قانونمداري لا‌زمه آن است. روحش شاد باد
>