• به دعوت جمعی از دوستان و همکاران قدیمی زنده یاد احمد بورقانی، روز شنبه ٢٠ بهمن (۹ فوریه) مراسم یادبوی برای وی در دانشگاه تورنتو برگزار شد. این مراسم با تلاوت آیاتی از قرآن مجید توسط آقای دکتر مصطفی محسنیان پزشک مقیم تورنتو آغاز گردید. وی ضمن خواندن آیاتی از سوره نور، توضیحات کوتاهی نیز در پیوند با آنها بیان کرد.
  

سپس آقای دکتر علی قدسی استاد کامپیوتر “دانشگاه واترلو” که اداره جلسه را به عهده داشت، از آقای دکتر علی رضائی استاد جامعه شناسی “دانشگاه کلگری” دعوت کرد که سخن بگوید. دکتر رضایی که در زمان معاونت مطبوعاتی آقای بورقانی در “وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی” با وی همکاری می کرد، اظهار داشت که زنده یاد احمد بورقانی می دانست که فرصت زیادی برای انجام خدمات به ارباب قلم ندارد. چراکه برخلاف بسیاری از صاحب منصبان مقام خود را همیشگی نمی دید، و می دانست که باید در فرصت به دست آمده کارهایش را به انجام برساند. آقای رضایی گفته های خویش را حول سه محوری ایراد کرد، که آنها را ویژگی های کاری مرحوم بورقانی دانست.

او گفت که زنده یاد احمد بورقانی در دوران معاونت مطبوعاتی سه نکته اساسی را مد نظر داشت. نخست اینکه می خواست نظام مجوز دولتی برای انتشار مطبوعات جدید، جای خود را به ثبت نشریات بدهد که در دنیا متداول می باشد. یعنی ضوابطی قانونی -مثلا داشتن میزانی از سطح تحصیلات-، برای ارباب جراید در نظر گرفته شود. ولی آنها نشریه خود را بر اساس این ضوابط، و خارج از کادر دولت به ثبت برسانند.

به گفته دکتر رضایی هدف دیگر آقای بورقانی این بود که دادن سوبسید به مطبوعات از دست دولت خارج شود، تا به عنوان ابزاری برای فشار بر نشریات و کنترل آنها مورد استفاده قرار نگیرد. برای امکان به وجود آمدن چنین فضائی، مرحوم بورقانی تقویت انجمن صنفی مطبوعات را ضروری تلقی می کرد.

در عین حال مایل بود که همه کارهای مربوط به نشریات، از طریق همین انجمن انجام شود. مثلا در نخستین سال مسئولیت خویش انجمن صنفی را در برگزاری نمایشگاه مطبوعات دخالت داد، و در سال بعد انجمن رأسا این نمایشگاه را برگزار نمود.

دکتر رضایی همچنین تأکید کرد که زنده یاد بورقانی اهل شعار و کار فراقانونی نبود، و همین سه هدف را از طریق ابزارهایی که قانون وقت مطبوعات در اختیارش قرار می داد، دنبال می کرد. اما در عین حال آدمی هم نبود، که به خاطر حفظ مقام از ارزش های مورد پذیرش خود عدول نماید.

سپس آقای اکبر گنجی به دعوت دکتر قدسی به سخنرانی پرداخت. وی در سخنان بسیار کوتاه خویش به نقش آقای بورقانی در آزادی مطبوعات اشاره کرد. او گفت زمانی که به رستورانی می رویم عده ای به خدمات رسانی مشغول هستند. اما کار اصلی در آشپزخانه صورت می گیرد. “اگر مطبوعات ایران در دوره ای آزاد بوده اند، بخش عمده این آزادی مرهون زحمات آقای بورقانی می باشد.”

سخنران بعدی آقای حسین هوشمند بود، که ابتدا به تاریخچه پذیرفته شدن مقوله تساهل و تسامح اشاره کرد. وی گفت که چند قرن پیش پروتستان ها و کاتولیک ها با پذیرش این معنا، سبب شدند خونریزی های مداوم پایان یابد سپس به دیداری که با آقای بورقانی و جمعی دیگر داشت پرداخت، و گفت که در مورد این مهم با ایشان گفتگو و تبادل نظر کرده است.

در این هنگام دکتر قدسی با ذکر اینکه بنا نیست جلسه به هیچ روی حالت سیاسی پیدا کند، از حضار خواست که اگر مایلند مطالبی بیان کنند.
آقای نیک آهنگ کوثر روزنامه نگار و کارتونیست مقیم تورنتو با اشاره به اینکه آقای بورقانی در هر وضعیتی شوخ طبعی خود را حفظ می کرد، اشاره نمود که زنده یاد احمد بورقانی هرگز از امکانات دولتی که جزئی از حقوق نمایندگان مجلس محسوب می شد، استفاده نکرد.