حوالی دوم خرداد 86 برای گفت‌وگو رفتم به دفترِ احمد بورقانی. در واقع گفت‌وگو نبود. قرار بود نظرِ او را درباره‌ی اثرِ پدیده‌ی دوم خرداد 76 بر مطبوعات بپرسم—و او به نظرِ من آگاه‌ترین آدم در این موضوعِ خاص بود. با متانت و مهربانی حدود نیم ساعت برایم گفت و ضبط كردم. این روزها، كه او تازه از دنیا رفته است، درباره‌اش نوشته‌اند و خواهند نوشت. فكر كردم كه خوب است صدایش را بگذارم این‌جا. حیف است حرف‌هایش، حرفهای این آدم‌حسابی، فقط در كامپیوتر من بماند. به گمانم او چهره‌ی مهمی در تاریخِ معاصرِ روزنامه‌نگاری ایران است و خوب است كه صدایش را بشود در اینترنت پیدا كرد.
ببخشید اگر كیفیتِ صدا چندان خوب نیست و حجم فايل زياد است. گوش كنید. (wma)
پی‌نوشت:
از دستِ من كمی دل‌گیر شده بود برای نوعِ چاپِ این گفت‌وگو در روزنامه‌ی شرق. تقصیرِ من نبود. صفحه جا نداشت. و البته نكته‌ای كه می‌گفت حرفهای و دقیق و درست بود. و من شرمنده شده بودم. شرمنده‌ام. و این روزها مرتب یادِ گلایه‌اش می‌افتم…