احمد بورقانی قهرمان نسل روزنامه‌نگارانی بود که ما بودیم. بزرگ، آرام، سرکش. چه آن وقت که معاون وزیر بود و چه آن وقت که نماینده مجلس، عنوانش قبل از خودش برپا نمی‌داد.
احمد بورقانی بود همیشه. قهرمان نسل ما، نسل ما که ساعت‌های مداوم استیضاح و محاکمه را مثل مسابقات داغ جام جهانی تماشا می‌کردیم.
وقتی تخت و رخت معاونت وزارت ارشاد را کنار گذاشت، روز تلخی بود اما انگار تیم‌مان با برزیل بازی کرده باشد و گل نخورده از زمین بیرون آمده باشد، مغرور بودیم به او، ما که از ترس و سیاست‌بازی بی‌حوصله بودیم. از وقت‌کشی، از سانترهای سرکش به روی دروازه حریف که گل نمی‌شد، از بازی مزخرف سیاست روی زمین چمن جوانی‌مان بی‌حوصله بودیم.
احمد بورقانی قهرمان نسل ما بود، ما روزنامه‌نگارهایی که حالا دست‌مان نمی‌رود خبر مرگ او را بنویسیم