بغضي سنگين از ديشب گلويم را مي‌فشارد، بغض غم از دست دادن عزيزي، همراهي، همفكري، همكاري… گرانقدر، هر لحظه مرا با ياد مرگ و اينكه <همه چيز رو به نابودي دارد و تنها وجه اوست كه باقي مي‌ماند>، آرامم مي‌سازد. كه، <همه از خداييم و به سوي خدا بازمي‌گرديم.>

از دست دادن انساني پرتلا‌ش و صادق كه در راه آزادي بيان و انتشار عقايد گوناگون بسيار كوشيد، ضربه‌اي دردناك و غمي جانكاه براي همه آزاديخواهان و مدافعان ارزش‌هاي انساني و اسلا‌مي است. احمد بورقاني به سراي باقي شتافت، ولي ياد و خاطره او براي همه همكاران و همفكرانش شور حركت و جنبش را زنده مي‌كند.<نام نيك> احمد بورقاني حاصل يك زندگي كوتاه، ولي پرثمر در مسير به بار نشستن ارزش‌هاي انقلا‌ب اسلا‌مي در روزهايي است كه ياد و خاطره فداكاري‌ها و از جان‌گذشتگي‌هاي ايراني‌ها در كوچه‌ها و خيابان‌ها زنده‌تر شده است.از دست دادن اين انسان فرهيخته و دردآشنا، كه هيچگاه محله زندگي خود را از مناطق جنوبي تهران تغيير نداد و هيچگاه تعهد و رسالت انقلا‌بي خود را براي تكريم انسان‌ها و تأمين آزادي‌هاي آنان رها نكرد، بر خانواده گرامي، همسر و فرزندان آن عزيز و همه اصحاب مطبوعات كه حامي پرتلا‌ش و وفادار خود را از دست دادند، تسليت و راهش پررهرو باد